تولی و تبری، به مثابه یکی از فروعات دین شمرده میشود و تاکنون بحث فقهی گستردهای، چه در منابع فقهی و چه در فقههای نوین مانند «فقه اخلاق» و «فقه سیاست» در این ارتباط انجام نشده است. تولی و تبری از مهم ترین اصول تربیت اخلاقی و تربیت اجتماعی است و آثار مهمی در زندگی انسان دارد. و از واجباتی است که آیات و روایات اهمیت زیادی به آن داده است. و آن را محکمترین دستگیره ایمان ، و ایمان را همان حب و بغض دانسته اند و نیز بیان شده است که کامل شدن دین به وسیله تولی وتبری است و نداشتن تولی و تبری به منزله نداشتن دین معرفی شده است. نوشتار حاضر در قالب روش توصیفی، تحلیلی به بررسی حکم تولی و تبری و موارد آن از دیدگاه فقه میپردازد. نوشتار حاضر، درصدد است به این سوالات پاسخ دهد که:«تولی و تبری» چیست؟ از منظر فقهی «تولی و تبری» چه حکمی دارد؟ موارد و متعلق «تولی» چیست؟ موارد و متعلق « تبری » چیست؟