نقش خانواده در تربیت عاطفی فرزندان از منظر فقه تربیتی

نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دکتری فقه تربیتی، جامعه المصطفی العالمیه

چکیده

تربیت اسلامی ساحت های مختلفی دارد که تربیت عاطفی یکی ازمهمترین این ساحات ها است. تربیت عاطفی عبارت است از: فرایند یاری رسانی به متربی برای شکوفاسازی و به کمال رسانی عواطف انسانی وی و نیز اصلاح رفتارهای غیر عاطفی.هدف تربیت عاطفی عبارت است از اینکه عواطف متربی به گونه ای رشد یابد تا به خوبی بتواند به خود، خدا، دیگران و طبیعت(توجه محبت آمیز) داشته باشد. در تربیت انسانها عوامل مختلفی همچون:جامعه، حکومت، مدارس، معلمان، عالمان دینی، خانواده و غیره موثر است. در این میان، نقش خانواده منحصر به فرد است زیرا نخستین کانون پرورش کودک بوده و در دوران حساس رشد، بیشترین اثرگذاری در کودک از سوی والدین محقق می‌شود. اندیشمندان و کارشناسان علوم تربیتی و روان‌شناسی، با عبارات مختلف به نقش اساسی والدین و محیط خانواده در رشد اخلاقی و شخصیتی کودکان اشاره کرده‌اند.
با توجه به نقش بی بدیل خانواده در تربیت عاطفی  فرزندان از یک سو، و تمرکز موضوع این مقاله بر عامل خانواده از سوی دیگر و جهت رعایت اختصار، از بین عوامل مختلف تربیت عاطفی،فقط عامل خانواده مورد بررسی قرار می‌گیرد.مواردی که در ذیل  عامل خانواده با روش توصیفی- تحلیلی ذکر شده، عواملی هستند که تحقق آنها در خانواده و از طرف والدین، زمینه شکل‌گیری رابطه عاطفی مثبت بین آنان و فرزندان شده و در نتیجه باعث تحقق رشد عاطفی مطلوب در فرزندان خواهد شد.

کلیدواژه‌ها

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار